กว่าจะเป็น Whereareyou or WRU (Thailand)

ผมนั่งคิดอยู่นานว่าจะเขียนอะไรในโพสแรกของเพจดี ปกติผมเองก็ไม่เคยเขียนโพสอะไรยาวๆเท่าไหร่ อย่างมากก็แค่ 10 คำ นี่น่าจะเป็นโพสที่ยาวที่สุดของผมในชีวิตเพราะงั้นอาจดูวงวนไปบ้าง

Whereareyouthailand ถือกำเนิดมาจากตัวผมเอง ผมเป็นคุณพ่อผู้มีความมุ่งมั่นที่จะมีส่วนร่วมในการเจริญเติบโตและพัฒนาของลูกๆทั้งร่างกายและจิตใจ ผมคิดเสมอว่าช่วง 10 ขวบปีแรกจะเป็นเวลาที่เค้าจะอยู่ใกล้ชิดกับเรามากที่สุด หลังจากนั้นต่อให้เราจะดึงเค้าไว้ เค้าก็คงไม่อยู่แล้วแหละ

จุดเปลี่ยนเริ่มจากตอนลูกชายคนโตอยู่ อนุบาล 3 ด้วยความที่เราจะต้องหาโรงเรียนเรียนต่อประถม 1 ผมเลยต้องเริ่มส่งลูกเรียนพิเศษนอกโรงเรียน ณ จุดนี้แหละ ผมเริ่มกังวลในความปลอดภัยของลูก เวลาเลิกเรียนเค้าจะวิ่งออกมานอกโรงเรียนไหม จะมีคนไม่หวังดีปะปนเป็นผู้ปกครองแล้วหลอกลูกเราออกไปหรือเปล่า ถึงแม้เราจะพูดกรอกหูลูกว่า อย่าไปไหนกับคนไม่รู้จัก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ด้วยความกังวลผมจบลงด้วยการต้องนั่งเฝ้าลูกตลอด 1-2 ชม ครั้นพอลูกเข้าเรียน ประถม 1 เรามีเวลาไปส่งด้วยตัวเอง แต่ไปรับนี่สิคงไม่ไหว ถ้ามารับคต้องโดนไล่ออกจากงานเป็นแน่ เลยต้องให้ลูกกลับรถโรงเรียน พอขึ้นรถกลับเอง เอาอีก! ความวิตกจริตก็เริ่มขึ้น ยิ่งได้เห็นข่าวแทบทุกวันเรี่องเด็กหาย เด็กถูกทำร้าย ตอนเย็นไม่เป็นอันทำไร เฝ้าแต่คอยโทรหาคนขับว่าถึงไหน กี่โมงถึง จนคนขับอาจคิดไอ้พ่อนี่มันจะอะไรกันนักหนา